Szczepienia przeciw chorobom

Wirusowe zapalenia wątroby typu A i B

najczęstsze choroby infekcyjne wśród turystów, którym można zapobiegać poprzez szczepienia.

Jak dochodzi do zakażenia WZW typu A?
Zakażenie następuje poprzez spożycie zanieczyszczonej wirusami wody pitnej oraz surowych pokarmów w niej mytych. Zachorowaniu sprzyja bliski kontakt z osobami zakażonymi we wczesnym, bezobjawowym okresie choroby, gdy zakażony nie jest jeszcze świadomy infekcji.

·  Czy WZW typu A jest poważną chorobą?
Tak, WZW typu A może być poważną chorobą – zwłaszcza u dorosłych.Ponad 40% pacjentów w wieku powyżej 40 roku życia wymaga hospitalizacji. Osoby z ostrym WZW typu A i współistniejącym przewlekłym schorzeniem wątroby mają większe ryzyko wystąpienia ciężkiego, zagrażającego życiu uszkodzenia wątroby.

·  Osoby podróżujące – kto jest narażony na zachorowanie na WZW typu A?
Każdy kto odwiedza rejony o średniej i wysokiej zapadalności na WZW typu A.Na zachorowanie narażone są w sposób szczególny te osoby, które podróżują do krajów rozwijających się w celu podjęcia pracy. Ryzyko zachorowania na WZW typu A u osób nieuodpornionych jest 100 razy większe niż ryzyko na zachorowanie na dur brzuszny i 1000 razy większe niż na cholerę.

·  Czy można zabezpieczyć się przed zachorowaniem na WZW typu A?
Tak, przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A dostępna jest szczepionka. Aby ochrona przed infekcją była długotrwała – wymagane są dwie dawki szczepionki podane w schemacie 0, 6-12 miesięcy.

·  Jak dochodzi do zakażenia WZW typu B?
Wirus wnika do organizmu człowieka wraz z zakażoną krwią i innymi płynami ustrojowymi. Do zakażenia może dochodzić podczas zabiegów medycznych i niemedycznych np. w salonie kosmetycznym lub fryzjerskim. Do zakażenia może dojść również podczas stosunków płciowych.

·  Czy WZW typu B jest poważną chorobą?
Tak, jest to jedna z najpoważniejszych chorób zakaźnych. Około 10% osób dorosłych, które zachorowały na WZW typu B staje się przewlekłymi nosicielami wirusa. Pacjenci ci mogą być źródłem zakażenia innych osób, a ponadto w późniejszym okresie życia mogą rozwijać się u nich zagrażające życiu powikłania: marskość lub pierwotny rak wątroby. W Polsce około 60% zgłaszanych przypadków pierwotnego raka wątroby jest następstwem przewlekłego WZW typu B. Szacunkowe dane pozwalają na stwierdzenie, że w Polsce co roku umiera na pierwotnego raka wątroby około 2000 osób, a z powodu marskości wątroby 6000 chorych.

·  Osoby podróżujące – kto jest narażony na zachorowanie na WZW typu B?
Narażone są osoby, które korzystać będą z opieki medycznej w krajach o średniej i wysokiej zapadalności na WZW typu B. Osoby podróżujące mogą również być narażone na zakażenie drogą kontaktów płciowych.

·  Czy można zabezpieczyć się przed zachorowaniem na WZW typu B?
Tak, przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B dostępna jest szczepionka. Aby ochrona przed infekcją była długotrwała – wymagane są trzy dawki szczepionki podane w schemacie 0, 1, 6 miesięcy. Przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i typu B dostępna jest również szczepionka skojarzona podawana w schemacie 0, 1, 6 miesięcy

Wirusowe zapalenie wątroby typu A

Ochrona:

• pacjentów z przewlekłymi chorobami wątroby
• osób wyjeżdżających w rejony o zwiększonym ryzyku zakażeń WZW typu A
• w czasie epidemii WZW typu A

·  Nie czekaj. Zaszczep się przeciwko WZW typu A. 

·  Co to jest wirusowe zapalenie wątroby typu A?
Wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane popularnie „żółtaczką pokarmową”, jest to choroba zakaźna wywołana przez wirus HAV, uszkadzający komórki wątrobowe.

·  Jak dochodzi do zakażenia?
Zakażenie następuje tzw. drogą fekalno – oralną, czyli poprzez spożycie zanieczyszczonej wody pitnej, owoców lub warzyw oraz innych surowych pokarmów w niej mytych. Zachorowaniu sprzyja bliski kontakt z osobami zakażonymi (szczególnie w środowisku o niskim poziomie higieny) we wczesnym, bezobjawowym okresie choroby, gdy zakażony nie jest jeszcze świadomy infekcji. Ze względu na fakt, że wirus jest wydalany z kałem, istnieje ryzyko zakażenia pokarmu przygotowywanego przez chorą osobę, szczególnie jeżeli odbywa się to w złych warunkach sanitarnych. Stąd określenie „choroba brudnych rąk”.

·  Jakie są objawy zachorowania na WZW typu A?
Główne objawy to bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka. W okresie pełnego rozwoju choroby dochodzi do zażółcenia skóry i spojówek, pojawia się ciemna barwa moczu i odbarwienie stolca. Choroba może mieć przebieg łagodny lub ostry, ale u wszystkich pacjentów (choć w różnym stopniu) prowadzi do uszkodzenia wątroby. Okres wylęgania (bezobjawowy) trwa zwykle 2-6 tygodni, a choroba 2-4 tygodnie, po czym dochodzi do powolnego ustępowania objawów, choć pełną sprawność pacjent odzyskuje dopiero po 6-12 miesiącach.

·  Jak można się uchronić przed zachorowaniem na WZW typu A?
Dotychczas nie istnieje skuteczne leczenie przeciwwirusowe, dlatego zapobieganie poprzez szczepienie jest najlepszą formą ochrony i kontroli nad rozprzestrzenianiem się choroby. Pełne szczepienie zabezpieczające przed WZW typu A składa się z dwóch dawek szczepionki podawanych w ciągu 6-12 miesięcy. Dawka podawanej szczepionki zależy od wieku pacjenta.

Wirusowe zapalenie wątroby typu B

• Zakazić można się w każdym wieku
• Nie istnieje w pełni skuteczne leczenie
• Powrót do zdrowia jest bardzo długi i pełen wyrzeczeń
• Może powodować długotrwałe, poważne powikłania zdrowotne
• Może nawet zagrozić życiu
• Zapytaj lekarza o możliwość szczepienia!
• Szczepienie:
  • Jest skuteczne niezależnie od wieku osoby szczepionej
  • Wywołuje długotrwałą odporność
  • Jest dobrze tolerowane
  • Kosztuje dużo mniej niż leczenie·

Nie czekaj!  Zaszczep się przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B (WZW typu B)

·  Jakie są podstawowe funkcje wątroby?
Trudno byłoby wymienić wszystkie funkcje wątroby, ale do najważniejszych należą:

• Produkcja żółci potrzebnej do trawienia tłuszczów
• Przetwarzanie witamin, cukrów, białek i tłuszczów
• Produkcja substancji niezbędnych do krzepnięcia krwi
• Uczestnictwo w odnowie czerwonych ciałek krwi
• Magazynowanie cukrów, białek i tłuszczów
• Przetwarzanie substancji szkodliwych

·  Co to jest wirusowe zapalenie wątroby typu B (WZW typu B),czyli tzw. „żółtaczka wszczepienna”?
Jest to jedna z najpoważniejszych chorób zakaźnych, wywoływana przez wirus nazywany HBV. Konsekwencją zakażenia wirusem jest czasowe lub trwałe uszkodzenie wątroby.

·  Jak dochodzi do zakażenia?
Zakazić można się w każdym wieku. Wirusy wnikają do organizmu człowieka poprzez zakażoną krew lub zanieczyszczone krwią narzędzia stosowane do zabiegów medycznych jak i nie medycznych np. w salonie fryzjerskim, gabinecie kosmetycznym, w czasie przekłuwania uszu, tatuażu, wstrzykiwania narkotyków. Do zakażenia może dojść podczas stosunków płciowych. Źródłem zakażenia są ludzie chorzy oraz osoby zakażone, bez objawów choroby (tzw. nosiciele). Wirusowe zapalenie wątroby typu B jest chorobą rozpowszechnioną i bardzo zakaźną. Do zakażenia wystarczy zaledwie 0,00004 mililitra krwi, a więc jedną kroplą krwi może się zakazić ponad tysiąc osób.

·  Jakie są objawy i następstwa zachorowania na WZW typu B?
Główne objawy to uczucie zmęczenia, gorączka, bóle mięśni i stawów, nudności, wymioty, brak apetytu, bóle brzucha, czasem biegunka. Osłabienie bywa tak znaczne, że zmusza chorego do pozostawania w łóżku przez wiele tygodni. U 30% chorych pojawia się zażółcenie skóry i spojówek, ciemna barwa moczu, odbarwiony stolec, świąd skóry. U niektórych osób choroba przejdzie w stan przewlekły, czego konsekwencją może być marskość lub rak wątroby.

·  Jak leczy się wirusowe zapalenie wątroby typu B?
Jak dotąd, nie istnieje w pełni skuteczne leczenie wirusowego zapalenia wątroby typu B, dlatego zapobieganie jest najlepszą formą ochrony przed chorobą. W leczeniu zasadniczą rolę odgrywa długotrwałe oszczędzanie wątroby.Przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B dostępna jest szczepionka. Szczepienie obejmuje trzy dawki szczepionki podane w określonych odstępach czasu. O szczegóły zapytaj lekarza lub pielęgniarkę.

Odra, świnka, różyczka

·  Czy Polskie dzieci muszą chorować na odrę, świnkę i różyczkę?
Odra, świnka i różyczka to ostre choroby zakaźne wieku dziecięcego. Są to choroby wirusowe – nie ma lekarstwa, które niszczyłoby te wirusy. Zakażenie osoby nieodpornej prowadzi zawsze do zachorowania, w wielu przypadkach do poważnych komplikacji. Jedynym sposobem uniknięcia chorób i ich powikłań jest szczepienie ochronne. Do czasu wprowadzenia szczepień w Europie cyklicznie co 2 – 5 lat występowały epidemie odry, świnki i różyczki. Pierwsze powszechne szczepienia ochronne zostały wprowadzone w latach 1963-1969.
Od lat siedemdziesiątych połączono szczepionki przeciw odrze, śwince i różyczce w jedną ampułkę – dzięki temu dziecko przy jednym ukłuciu nabywa odporności przeciwko trzem chorobom zakaźnym. Od tego czasu liczba zachorowań w krajach, w których szczepionka ta jest obowiązkowa, systematycznie maleje: Szwecja i Finlandia są już praktycznie wolne od zachorowań na odrę i na świnkę. W krajach, które nie stosują powszechnych i obowiązkowych szczepień skojarzonych (tylko szczepienie przeciw odrze) świnka i różyczka pojawia się epidemicznie co 2-4 lata, szczególnie często chorują dzieci uczęszczające do żłobków i przedszkoli. Podczas epidemii świnki w Polsce w 1998 roku zanotowano 217 000 zachorowań, a w kolejnym 1999 roku – ponad 90 000. Prawdopodobnie w najbliższych dwóch – trzech latach czeka nas kolejna epidemia świnki wśród małych dzieci.

·  Jaki jest typowy przebieg tych chorób?
Odra jest nadal poważnym zagrożeniem zdrowia dzieci: stanowi ósmą co do częstości przyczynę wszystkich zgonów na świecie, rocznie umiera z powodu odry i jej powikłań ponad milion osób. Choroba przebiega z wysoką gorączką (do 40°C), zapaleniem spojówek i światłowstrętem, katarem, suchym, bardzo bolesnym i męczącym kaszlem. Na skórze widoczna jest żywoczerwona zlewająca się wysypka. Komplikacje tej choroby są częste: szczególnie u bardzo małych dzieci i u dorosłych powyżej 20 roku życia.
Świnka jest ostrą chorobą zakaźną wieku dziecięcego. Czasami chorują na nią także młodzi ludzie dorośli, którzy nie mieli wcześniej kontaktu z wirusem, ani nie byli szczepieni – przebieg choroby jest u nich cięższy niż u dzieci, częściej dochodzi do komplikacji. Choroba przebiega z wysoką gorączką, bolesnym obrzękiem ślinianek (przyusznych i podżuchwowych), utrudnieniem żucia i połykania. Dziecko nie chce jeść, jest rozdrażnione, skarży się na bóle głowy, ucha, gardła. Taki przebieg choroby nie wymaga leczenia szpitalnego, ale dziecko musi pozostać w domu, w łóżku. Świnka bez powikłań trwa zwykle 7-10 dni.
Różyczka jest u małych dzieci chorobą łagodną: gorączka i wysypka na skórze trwa około 5 dni. Jest natomiast poważnym problemem dla kobiet w ciąży, powoduje bowiem poronienie lub zespół wad wrodzonych u dziecka objawiających się: głuchotą, ślepotą, wadą serca, upośledzeniem umysłowym.

·  Jakie mogą być powikłania odry?
·    Zapalenie płuc: najczęstsze powikłanie i najczęstsza przyczyna zgonów u dzieci chorych na odrę
·    Biegunka
·    Zapalenie ucha środkowego
·    Zapalenie mózgu – powikłanie rzadkie, ale w 15% kończące się zgonem, a u 1/4 chorych prowadzące do trwałych uszkodzeń neurologicznych (padaczka, niedowład kończyn)
·    Wiele lat po przechorowaniu odry wystąpić może śmiertelna choroba: podostre zapalenie istoty białej mózgu

Zakażenia Haemophilus influenzae typu b

Hib to bakteria o nazwie Haemophilus influenzae typu b, powodująca u dzieci m.in.:
·    ropne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu
·    zapalenie nagłośni
·    posocznicę
·    zapalenie płuc
·    zapalenie stawów
·    zapalenie osierdzia i wsierdzia
·    zapalenie tkanek miękkich

·  Jakie są najgroźniejsze choroby wywołane przez Hib?
·    Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych – najczęściej rozwija się u dzieci między 6 a 24 miesiącem życia. Pomimo ogromnego postępu w leczeniu chorób infekcyjnych, bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych pozostaje nadal jedną z najczęstszych przyczyn zgonów dzieci (około 5%) i nawet po wdrożeniu intensywnego leczenia specjalistycznego dochodzi do wielu powikłań. Wśród nich najczęstsze to: niedosłuch lub głęboka głuchota, opóźniony rozwój psychoruchowy, niedowład lub porażenia spastyczne kończyn, napady padaczkowe. ·    Zapalenie nagłośni jest bardzo groźne ze względu na gwałtowny przebieg. Prowadzi do obrzęku nagłośni, który w konsekwencji uniemożliwia oddychanie. W przypadku braku natychmiastowej interwencji lekarza życie dziecka jest zagrożone.
·    Posocznica (zakażenie krwi) – uogólnione zakażenie. Bakterie krążą w krwi dziecka i docierają do różnych narządów, uszkadzając je. Posocznica wymaga intensywnego leczenia szpitalnego, które pomimo stosowania wielu antybiotyków bywa nieskuteczne.
·    Zapalenie płuc ma ciężki przebieg i jest trudne w leczeniu. Wśród wszystkich chorób spowodowanych zakażeniem Hib w Polsce zapalenie płuc jest najczęstszą przyczyną zgonów wśród niemowląt. Pomimo zastosowania antybiotyków, 5-10% dzieci zainfekowanych bakterią Hib nie udaje się wyleczyć.

·  Jak zapobiegamy?
·    Jedynym skutecznym sposobem zabezpieczenia dziecka przed chorobami wywoływanymi przez Hib jest szczepienie.
·    Dzieci można szczepić od 2 miesiąca życia, zapobiegając wówczas najcięższym powikłaniom. Szczepionkę podaje się jednoczasowo ze szczepionkami DTP i Polio.
·    Od 1997 r. szczepienie przeciwko Hib jest zalecane w Programie Szczepień Ochronnych.
·    Od 2004 r. szczepieniem obowiązkowym objęte zostały dzieci z domów dziecka.

Schemat dawkowania szczepionki przeciwko Hib

Nowa możliwość łączenia szczepionek! Decydując się na szczepienie dziecka jednocześnie przeciwko błonicy, tężcowi, krztuścowi szczepionką acelularną oraz przeciwko Hib, możesz skorzystać z możliwości łączenia tych szczepionek w jednej strzykawce i zaoszczędzić dziecku niepotrzebnego stresu.

Błonica, tężec, krztusiec

·  Na świecie każdego roku występuje od 20 do 40 milionów nowych przypadków krztuśca. ·  W Polsce obserwuje się wzrost liczby zachorowań na krztusiec wśród dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym
·  W 1998 odnotowano najwyższą od 20 lat zachorowalność na krztusiec w Polsce – 2869 nowych przypadków.
·  Prawdopodobieństwo zachorowania osoby nie posiadającej odporności swoistej na krztusiec wynosi 100% (dane wg Meldunku Rocznego PZH 1998)

·  Co to jest krztusiec?
Krztusiec to ostra choroba zakaźna dróg oddechowych wywoływana przez bakterię Bordetella pertussis, przenoszona głównie drogą kropelkową, a także przez zakażone przedmioty.

·  Kto najczęściej choruje na krztusiec?
·    niemowlęta, które nie otrzymały jeszcze szczepionki
·    dzieci zwolnione ze szczepienia szczepionką DTPw, np. z powodu zaburzeń neurologicznych takich jak: postępujące choroby oun (leukodystrofie, procesy demielinizacyjne), czynna padaczka
·    dzieci, u których cykl szczepienia był niekompletny
·    dzieci, które nie wytworzyły odpowiedzi immunologicznej po szczepieniu DTPw
·    osoby, u których wygasła odporność poszczepienna: dzieci w wieku szkolnym, młodzież, dorośli

·  Jaka jest sytuacja epidemiologiczna krztuśca w Polsce?
W Polsce od 1997 roku nastąpił znaczny wzrost zachorowań na krztusiec. Obecnie około 40% chorych na krztusiec to młodzież, która otrzymała pełny cykl szczepień podstawowych szczepionką DTPw. Związane jest to z obniżaniem się wraz z wiekiem odporności poszczepiennej. Każdego roku wzrasta odsetek zachorowań wśród dzieci w wieku szkolnym.

·  Co mogło być przyczyną wzrostu liczby zachorowań na krztusiec?
·    częstsze infekcje starszych dzieci, młodzieży i dorosłych, które są źródłem zakażenia dla najmłodszych;
·    rezygnacja rodziców ze szczepienia szczepionką DTPw (z pełnokomórkową komponentą krztuścową) w obawie przed wystąpieniem poważnych niepożądanych odczynów poszczepiennych;
·    brak dawki przypominającej szczepionki w 4-6 roku życia do 2003 r.

·  Jakie są objawy choroby?
·    początkowo męczący suchy kaszel, nasilający się w nocy;
·    następnie ciężkie napady kaszlu, często kończące się wymiotami, powodujące bezdechy z sinicą, wylewy i wybroczyny do spojówek, krwawienia z dziąseł lub z nosa, obrzęk twarzy i powiek, utrzymujące się do czterech miesięcy; (u starszych dzieci i dorosłych krztusiec często ma przebieg nietypowy).

·  Jakie są najczęstsze powikłania krztuśca?
bakteryjne:
·    zapalenie płuc
·    zapalenie ucha środkowego
·    odmiedniczkowe zapalenie nerek
·    biegunkaneurologiczne:
·    drgawki
·    zaburzenia świadomości
·    uszkodzenie wzroku i słuchu
·    niedowłady i porażenia kończyn
·    zapalenie mózgu i opon mózgowo-rdzeniowych

Ospa wietrzna

W Polsce co roku na ospę wietrzną choruje do 200 tysięcy osób, najczęściej dzieci w wieku od 5 do 14 lat, jednak w ostatnich latach wzrosła liczba zachorowań wśród młodzieży i dorosłych. Pozornie jest to choroba łagodna, ale około 750-1200 osób wymaga hospitalizacji, a w wyniku powikłań dochodzi też do śmierci pacjentów. Szczyt zachorowań przypada na marzec, dlatego lekarze zachęcają do szczepień. Zgodnie z obowiązującym kalendarzem szczepień ochronnych – szczepienie przeciwko ospie wietrznej jest zalecane przez Główny Inspektorat Sanitarny.

Ospę wietrzną oraz półpaśca wywołuje ten sam wirus – Varicella-zoster. Należy on do grupy wirusów opryszczki. Ospa wietrzna to jedna z najbardziej zakaźnych chorób. Ocenia się, że w krajach uprzemysłowionych 95% osób ulega zakażeniu przed ukończeniem 25 roku życia. W ostatnich latach wzrosła liczba młodzieży i dorosłych chorujących na ospę wietrzną – u których przebieg choroby jest znacznie cięższy niż u dzieci, a ryzyko powikłań wyższe. Należy pamiętać, że nawet po przebyciu ospy wietrznej wirus pozostaje w zwojach nerwów czuciowych i pod wpływem osłabienia odporności może wywołać półpaśca, niezwykle dokuczliwą chorobę, która dotyka głównie ludzi po 50. roku życia.

Szczepienie przeciwko ospie wietrznej można wykonać od 9. miesiąca życia. Jeśli szczepionka zostanie podana dzieciom do 12. roku życia, wystarczy jedna dawka. Od 13 roku życia podaje się dwie dawki szczepionki w odstępie 6 tygodni. Szczepienie wykonuje się podskórnie. Można je wykonać razem ze szczepieniem przeciwko śwince, odrze i różyczce. Jeśli doszło do kontaktu osoby nie zaszczepionej z osobą chorą na ospę wietrzną, szczepienie ochroni przed chorobą lub złagodzi jej przebieg, jeśli zostanie wykonane w ciągu 72 godzin po kontakcie.

Schemat podawania szczepionki przeciwko ospie wietrznej

Na polskim rynku dostępna jest szczepionka GlaxoSmithKline chroniąca przed ospą wietrzną, która zawiera jedyny zalecany przez WHO szczep wirusa do stosowania w powszechnych programach szczepień ochronnych. Koszt kwalifikacji do szczepienia, samej szczepionki oraz jej podania wynosi około 170 – 250 zł.

Ospa wietrzna – choroba wirusowa
Ospa wietrzna to jedna z najbardziej zakaźnych chorób. Ocenia się, że w krajach uprzemysłowionych 95% osób ulega zakażeniu przed ukończeniem 25 roku życia.
Niezwykle trudno jest uniknąć kontaktu z ospą wietrzną, ponieważ wirus, który wywołuję tę chorobę jest niezwykle powszechny i zakaźny. W USA szacuje się, że co roku choruje na nią tyle osób, ile się rodzi. W Polsce co roku na ospę wietrzną choruje do 200 tysięcy osób, najczęściej dzieci w wieku od 5 do 14 lat.

W ostatnich latach wzrosła liczba młodzieży i dorosłych chorujących na ospę wietrzną – u których przebieg choroby jest znacznie cięższy niż u dzieci, a ryzyko powikłań wyższe. Należy pamiętać, że nawet po przebyciu ospy wietrznej wirus pozostaje w zwojach nerwów czuciowych i pod wpływem osłabienia odporności może wywołać półpaśca, niezwykle dokuczliwą chorobę, która dotyka głównie ludzi po 50. roku życia.

Drogi zakażenia
Ospa wietrzna przenosi się drogą kropelkową oraz z prądem powietrza na odległość kilkudziesięciu metrów, źródłem zakażenia jest zawsze chory na ospę wietrzną człowiek. Zakażamy już na 2 dni przed pojawieniem się charakterystycznej dla ospy wietrznej wysypki. Przestajemy zakażać po przyschnięciu wszystkich pęcherzyków. Kontakt z chorymi na półpasiec może wywołać ospę wietrzną u tych, którzy jeszcze jej nie przechorowali.

Objawy
Typowa ospa wietrzna zaczyna się gorączką i wysypką, trwa do 7 dni. Gorączka utrzymuje się przez około 5 dni, po pierwszej dobie gorączki najczęściej kilkoma rzutami pojawia się wysypka, czemu towarzyszy podniesienie temperatury ciała. Wysypka jest rozsiana na całym ciele, nawet na skórze głowy, ale też na błonach śluzowych jamy ustnej, gardła, narządów moczowo-płciowych i spojówkach. Z początku są to różowe plamki, które przekształcają się w grudkę, a następnie w pęcherzyk wypełniony płynem surowiczym, otoczony czerwoną obwódką. Potem płyn surowiczy mętnieje, robi się krosta, na końcu pojawia się strupek, który po wyschnięciu odpada. Niestety ospie wietrznej towarzyszy świąd skóry, a przedwcześnie zdrapane krosty mogą pozostawiać trwałe blizny.

Powikłania 
Największe ryzyko powikłań istnieje w niemowlęctwie i po 16 roku życia. Najczęstszym powikłaniem po ospie wietrznej jest ropne zakażenie skóry, wywołane bakteryjnym nadkażeniem wykwitów ospowych, róża i ropowica. Zdarzają się też powikłania neurologiczne, takie jak zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie móżdżku, mózgu, niedowład nerwu twarzowego. Bywają też przypadki zapalenia płuc, zapalenia mięśnia sercowego, a także małopłytkowość. Ciężki, a nawet śmiertelny przebieg ospy wietrznej obserwuje się u noworodków, osób z niedoborem odporności, z chorobami nowotworowymi. Ospa wietrzna może być niezwykle niebezpieczna dla kobiet ciężarnych oraz ich dzieci, szczególnie w pierwszych dwóch trymestrach ciąży. Może dojść do przezłożyskowego zakażenia płodu. Najczęściej spotykanym powikłaniem u kobiety w ciąży jest zapalenie płuc. Z kolei dzieciom grozi tzw. zespół ospy wrodzonej, dochodzi wtedy do zaburzeń rozwoju płodu w obrębie skóry, kończyn i centralnego układu nerwowego. Lepiej zapobiegać niż leczyć W Stanach Zjednoczonych i niektórych krajach Europy Zachodniej szczepienie przeciwko ospie wietrznej jest szczepieniem obowiązkowym. W niektórych krajach azjatyckich szczepienie przeciwko ospie wietrznej jest szczepieniem finansowanym z budżetu państwa. Uważa się, że dziewczynki posiadające blizny na skórze nie miałyby szans wyjść za mąż.

W polskim programie szczepień jest to szczepienie zalecane. Główny Inspektor Sanitarny zaleca je wszystkim osobom, które nie przechorowały jeszcze ospy wietrznej oraz dzieciom i młodzieży z ostrą białaczką limfoblastyczną w okresie remisji.

Szczepienie przeciwko ospie wietrznej można wykonać od 9. miesiąca życia. W przypadku dzieci pomiędzy 9 m. ż. a 12 r. ż. wystarczy jedna dawka szczepionki, aby zapewnić skuteczną ochronę przed chorobą (osoby powyżej 13 r. ż. muszą przyjąć dwie dawki szczepionki w odstępie 6 tygodni). Jeśli doszło do kontaktu osoby nie zaszczepionej z osobą chorą na ospę wietrzną, szczepienie ochroni przed chorobą lub złagodzi jej przebieg, jeśli zostanie wykonane w ciągu 72 godzin po kontakcie. Szczepienie wykonuje się podskórnie. Można je wykonać razem ze szczepieniem przeciwko śwince, odrze i różyczce.

Na polskim rynku dostępna jest szczepionka chroniąca przed ospą wietrzną, która zawiera jedyny zalecany przez WHO szczep wirusa do stosowania w powszechnych programach szczepień ochronnych. Preparat został przebadany klinicznie na grupie 5 tys. pacjentów (osoby zdrowe oraz z grup ryzyka: dzieci, młodzież, dorośli oraz dzieci z upośledzoną odpornością). Przeprowadzone badania kliniczne potwierdziły bezpieczeństwo i wysoką skuteczność szczepionki. Koszt kwalifikacji   do   szczepienia,   samej   szczepionki  oraz  jej  podania wynosi około 150 – 170 zł.
O szczegóły zapytaj lekarza!

Grypa

• Sezon szczepień rozpoczyna się od września.Szczepienie na dany sezon jest jednorazowe dla dorosłych i dzieci powyżej 6 r.ż. Dzieci w wieku od 7 miesiąca życia do 6 lat szczepione pierwszy raz w życiu wymagają powtórzenia dawki.
• Szczyt zachorowań w Polsce notuje się od stycznia do kwietnia.
• Zakaźność grypy jest bardzo wysoka, dlatego choroba rozprzestrzenia się szczególnie szybko w skupiskach ludzi takich jak: przedsiębiorstwa i duże zakłady pracy, przedszkola, szkoły, szpitale, środki transportu, zakłady usługowe i punkty handlowe.
• W 1999 r. na grypę zachorowało ponad 2,3 miliona osób w Polsce.
• Współistnienie przewlekłych chorób układu oddechowego lub układu krążenia zwiększa ryzyko śmierci w wyniku infekcji grypowej 40-krotnie, niezależnie od wieku pacjenta.
• Najskuteczniejszym sposobem ochrony przed grypą jest szczepienie Szczepionka zawiera 3 podtypy wirusa co roku uaktualnione zgodnie z rekomendacjami Światowej Organizacji Zdrowia.
• Nie można zachorować na grypę w wyniku podania szczepionki. Szczepionka zawiera zabite wirusy bądź ich składowe.
• Odporność po szczepieniu powstaje już po 7 dniach.
• Na skuteczność szczepień nie ma wpływu powtarzanie ich co roku.
• Minister Zdrowia zaleca szczepienie przeciwko grypie ze względów klinicznych:

• • osobom w podeszłym wieku,
  • osobom przewlekle chorym,
  • głównie ze schorzeniami układu oddechowego,
  • krążenia,
  • nerek,
  • cukrzycą,ze względów epidemiologicznych:
  • pracownikom służby zdrowia, szkolnictwa, handlu, transportu, budownictwa,
  • pracującym na otwartej przestrzeni i narażonym na kontakty z dużą liczbą ludzi.
• Nie czekaj! Zaszczep się przeciwko grypie.Koszty szczepienia są wielokrotnie niższe niż koszty porad medycznych i leków oraz zwolnień lekarskich.